Een softwarebedrijf met de naam Wedel uit Den Haag had een werknemer niet op staande voet mogen ontslaan op grond van werkweigering. De werkgever vond dat de werknemer meermaals opdrachten niet of nauwelijks uitvoerde en erg sloom te werk ging hetgeen de werkgever klanten heeft gekost. De werknemer was het hiermee oneens en kreeg bij de rechter gelijk. Zelfs in twee instanties. Wat speelde er precies?
De feiten in de zaak
De werknemer van 40 jaar was sinds medio 2022 in dienst bij Wedel als IT-er. Hij kon alle dagen lekker vanuit huis werken. Mettertijd blijkt volgens de werkgever dat de man zijn werk bepaald niet goed doet. Hij werkt sloom en reageert niet of nauwelijks op nieuwe, potentiële klanten waardoor de werkgever die potentiële klanten is kwijtgeraakt c.q. zijn afgehaakt. Volgens de werkgever hoorde dit bij de taken van de werknemer, die nauwkeurig waren beschreven, maar de werknemer reageert gewoonweg niet of veel te laat. De werkgever is het zat.
Officiële waarschuwing
Op 16 december 2023 krijgt de werknemer een officiële waarschuwing. De werkgever stelt:
“Nav onze discussie op teams graag je dringende aandacht voor het volgende.
Het is nu voor de derde keer gebeurd dat een lead die zich op de site aanmeldt, niet of niet afdoende wordt opgevolgd. Je hebt daarbij al twee keer eerder aangegeven dat jij daar een agenda punt van zal maken en in het vervolg beter zal opletten, wat tot op heden niet is gebeurd.
Hetzelfde geldt voor het opvolgen van inkomende telefoongesprekken.
Verder geldt dat taken die aan jou zijn toegewezen in Jira niet of niet tijdig worden uitgevoerd.
Dit terwijl [naam02] een zeer nauwkeurig en gedetailleerd overzicht heeft gemaakt van zijn op te volgen taken, de frequentie daarvan en hoe deze op te volgen.
Eea heeft tot gevolg gehad dat ijn vertrouwen in onze samewerking tot een dieptepunt is gedaald. Ik kan er niet van uit gaan dat de meest simpele taken aan jou toebedeeld, ook daadwerkelijk worden uitgevoerd.
Deze email geldt als finale waarschuwing. indien het nogmaals gebeurd dat de aan jou toebedeelde taken niet of niet tijdig worden uitgevoerd, zal ik dit opvatten als werkweigering en de relatie oer direct beëindigen.
Ik verzoek je daar goede notie van te nemen.”
Ontslag op staande voet
Helaas gebeurt dit in de periode hierna wederom en besluit de werkgever om de werknemer op staande voet te ontslaan. De werkgever meldt in een brief van 10 februari 2023:
“Hierbij deel ik je mede dat ik geen andere mogelijkheid zie je op staande voet te ontslaan, op grond van werkweigering.
Vandaag is het voor de zoveelste keer gebeurd dat een aan jou toebedeelde opdracht niet of nauwelijks word uitgevoerd, dat je daarover niet communiceert en verder gewoon niets doet.
Ik heb na de conversatie op teams van vanmiddag jouw openstaande taken en werkzaamheden nogmaals gecontroleerd. Ik voeg een overzicht daarvan
bij. De conclusie is dat:
– Ruim 50% van de aan jou toebedeelde werkzaamheden in het geheel niet worden uitgevoerd.
– Daarna een deel wel als jij er aan herinnerd wordt.
– De werkzaamheden die je wel doet duren 2-3 maanden langer dan dezelfde werkzaamheden die aan je collega’s zijn toebedeeld.
De conclusie is dat er niet langer een vertrouwen bestaat in het voortzetten van de arbeidsrelatie, ik en jouw collega’s kunnen er eenvoudigweg niet op vertrouwen dat jij je werk doet.”
Rechtbank
De werknemer is het oneens met het doorgevoerde ontslag op staande voet en stapt naar de rechter. De kantonrechter is van mening dat de redenen niet ernstig genoeg zijn voor een ontslag op staande voet. De werkgever krijgt de rekening gepresenteerd in de vorm van een vergoeding wegens onregelmatige opzegging, de wettelijke transitievergoeding en een billijke vergoeding. Al met al bij elkaar zo’n € 25.000,-.
De uitspraak van de kantonrechter is via de volgende link te lezen:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:RBDHA:2023:8182
Gerechtshof: hogere billijke vergoeding
Wedel is het met de kantonrechter oneens en gaat in hoger beroep. Of dat verstandig was, valt op zijn minst te betwijfelen aangezien ook het gerechtshof de werknemer gelijk geeft. En bovendien een hogere billijke vergoeding toekent dan de kantonrechter deed. Het hof geeft nog een soort uitleg mee waarom zij de vergoeding verhoogt:
“Hiermee wordt overigens ook tegengegaan dat werkgevers ervoor kiezen een arbeidsovereenkomst op ernstig verwijtbare wijze te laten eindigen, omdat dit voor hen voordeliger is dan het in stand houden daarvan.”
De uitspraak van het hof is via de volgende link te lezen:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:GHDHA:2024:371
De slome werknemer wint
De min of meer slome werknemer krijgt in twee instanties gelijk. Achteraf bezien had de werkgever beter een andere route kunnen kiezen, maar goed dat is met de kennis van achteraf. Althans, de feiten in deze zaak zijn wel dusdanig dat een ontslag op staande voet op juridische gronden zeker niet de beste optie was. De werkgever had beter voor een andere optie kunnen gaan en dat is haar duur komen te staan. Met name aangezien de werknemer nog op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd werkzaam was. Wees voorzichtig met een ontslag op staande voet.
Advies ontslag op staande voet
Deze uitspraak betekent natuurlijk niet dat een ontslag op staande voet altijd kansloos is. Dat is zeker niet het geval, maar lastig is het wel voor werkgevers. Wij denken in een specifiek geval natuurlijk graag mee.
